Dzisiejszy artykuł będzie o ROLACH. Ale nie tych filmowych, ale tych pełnionych w życiu. Tych, których jesteśmy zupełnie nieświadome, a które są dla nas zupełnie naturalne i które pełnimy codziennie. Na co dzień jesteś mamą (albo, jak ja – mamą w wersji przyszłej), siostrą, przyjaciółką, wolontariuszką, wnuczką, pracownikiem albo pracodawcą, żoną i kobietą. Masz mnóstwo obowiązków i chcesz być perfekcyjna w każdej z tych ról. Z jednej strony to dobrze – fajnie mieć ambicje i dawać z siebie wszystko. Pod warunkiem, że… te role nam się nie pomieszają.
Sytuacja pierwsza
Przyjrzymy się sytuacji pierwszej. Masz chłopaka. Jest Wam cudownie. Są kwiaty, spacery, rozmowy o przyszłości, kolacje przy świecach. Po jakimś czasie On Ci się oświadcza. Jesteś szczęśliwa jakbyś wygrała 6 w totka. I chcesz mu nieba uchylić. Bierzecie ślub. Biała suknia, impreza na 100 osób, podróż poślubna. I… trach. Co się stało? A to, że zaczęły się obiadki, prania, prasowania, sprzątania i wszystko inne. Oczywiście to jest na Twojej głowie. Bo On jest zmęczony po pracy. W sumie Ty też jesteś zmęczona, ale Ciebie nikt o to nie pyta. Zresztą Ty musisz podołać! Bo jak nie Ty, to kto? Co powie teściowa?! Nie ma placka na niedzielę?! Podłoga jest niewypastowana? Co się z Tobą dzieje?! Wzdychasz, płaczesz, czujesz się przegrana. Aniołowi podcięto skrzydła. On Cię przytuli, powie że kocha i w między czasie zapyta, co dziś na obiad.
Znajome? Baaaardzo. Wiesz gdzie jest błąd? Nie, nie w organizacji czasu. W Tobie! Niestety kochana, nawaliłaś na całej linii. Możesz zacząć się bić w pierś. Poległaś szybciej niż Titanic na dziewiczym rejsie. Nie dlatego, że nie znalazłaś sił, aby zrobić ten cholerny placek. Ale dlatego, że pozwoliłaś sobie wejść na głowę.
Przejęłaś wszystkie zachowania typowej matki polki. Chciałaś dobrze. Tyle, że…. O ile matką może i jesteś, to nie jesteś nią dla swojego faceta. Nawet nie powinnaś nią być! Jesteś PARTNERKĄ, rozumiesz? Osobą o tych samych prawach, obowiązkach, słabościach, potrzebach co Twój ukochany. Nie namawiam, aby od razu robić bunt i pospolite ruszenie. Ale warto, aby pamiętać o sobie i dzielić obowiązki. Uwierz, na dłuższą metę obu stroną taki stan nie będzie służył. Zaczną się pretensje i wyrzuty, które doprowadzą do kłótni. Twój ukochany na pewno też nie chce już słuchać, aby dziś założyć ten cieplejszy sweter albo że zaraz doprasujesz jego podkoszulkę. Są rzeczy zarezerwowane dla roli matki, i te zarezerwowane dla związków. Swoboda w związku jest bardzo potrzebna.
Sytuacja druga
Zajmujesz kierownicze stanowisko albo zarządzasz ludźmi w jakiś sposób. Wszystko układa się dobrze, ale.. mąż/chłopak jakoś Cię unika, dzieci zamykają się w pokojach i nie chcą z Tobą rozmawiać a przyjaciółki jakoś ostatnio nie mają dla Ciebie czasu. Hm… zastanawiałaś się, czy przypadkiem nie przenosisz swoich kierowniczych zachowań na najbliższych i nie musztrujesz ich poleceniami? Przenoszenie pracy do domu jest bardzo niezdrowe. Kierownikiem jesteś w pracy, w domu pełnisz inne role, które wymagają od Ciebie zupełnie innych zachowań i spojrzeń. To, co sprawdza się w kwestiach zawodowych, niekoniecznie musi sprawdzać się także w domu. Pamiętaj o tym.
Sytuacja trzecia
Jesteś pracownikiem. Szef/szefowa wzywa Cię na dywanik. Coś poszło nie tak, szef chce porozmawiać. Wchodzisz do gabinetu. Stajesz przed biurkiem. Machinalnie Twoje ręce uciekają do tyłu, albo splatasz je przed sobą. Zniża Ci się głos… Zaczynasz się tłumaczyć i zachowywać, jak…. Dziecko. Tak. Zupełnie nieświadomie zgadzasz się na przyjęcie roli małej dziewczynki, która się pomyliła. A szef to Twój rodzic. To zachowanie niestety wyniosłaś z domu. Kiedy zrobiłaś coś źle, rodzice prawili Ci kazania z silniejszej pozycji dorosłego. Niestety nikt nie wyprowadził Cię z błędu i niewiedzy, że dzieckiem już dawno nie jesteś i że Twój szef nie oczekuje takich zachowań (nie żeby pewnie kierownictwu to nie odpowiadało, takimi osobami łatwo się manipuluje). Jako pracownik pamiętaj, że wnosisz naprawdę unikalną wartość do firmy w postaci Twoich mocnych stron i umiejętności. I za to dostajesz wynagrodzenie. Jest to więc partnerska wymiana, a nie relacja silniejszy – słabszy.
Jeśli powyższe historie są dla Ciebie znajome, to znak, że potrzebujesz nauczyć się zarządzać właściwie rolami. Dasz radę, to nie takie trudne, choć wymaga troszkę samoświadomości i dyscypliny.
Wypisz wszystkie swoje życiowe role, które obecnie pełnisz. Pod każdą z nich napisz, co dla Ciebie oznacza być spełnioną w każdej z tych ról? I jak jest teraz? I co oczywiście co potrzebujesz zmienić/przeorganizować? Nie bój się szczerości ze sobą, choćby była najbardziej bolesna. Jeśli chcesz, zapytaj najbliższych o opinię. Możesz być zaskoczona odpowiedziami.
Z powyższych sytuacji mam nadzieję, że wyciągniesz coś dla siebie. Jestem bardzo ciekawa Twojej opinii. Koniecznie daj znać, w komentarzach jak u Ciebie wygląda zarządzanie rolami.
Zdjęcia* Pinterest
